Analyses in de VS erkennen dat de crisis van de politiek ook te maken heeft met het niet zichtbaar zijn van maatschappelijke thema’s voor burgers. De fake news schrijvers, de community managers van de sociale netwerken, de automatische profielen die narratieve luchtbellen creëren zijn de nieuwe keizers van het nieuws geworden.
Dat verklaart waarom de presidenten van 130 landen in New York landen en zeer weinigen daar ook maar iets over lezen in hun eigen pers. “
De Verenigde Naties zijn irrelevant in de Verenigde Staten”, zegt David Brooks, een bekend correspondent voor het Mexicaanse dagblad La Jornada in New York. In het huidige narratief was er in de Algemene Vergadering geen ruimte voor Latijns-Amerika, noch Afrika, noch Azië, noch Europa. Alleen de afgekondigde vijanden zijn van belang: Iran, bijvoorbeeld, omdat oorlogsretoriek wel nog verkoopt. Ook Rusland is belangrijk vanwege de zogenaamde inmengingen in de verkiezingen en China, omdat het de andere uitdagende supermacht is. Dat verklaart waarom niemand Donald Trump iets vroeg over multilaterale kwesties, die zijn vijfde persconferentie bij de VN gaf en een van de langste sinds hij in het Witte Huis aantrad”
Er zijn steeds minder vaste nieuwscorrespondenten bij de Verenigde Naties. Je gaat door de perskamers en er is niemand aanwezig. De Amerikaanse lokale media hebben niet gesproken over het bezoek van de Cubaanse president Miguel Diaz Canel, net zoals ze niet hebben gesproken over de andere presidenten die in New York waren. Er was alleen Donald Trump, en niet juist vanwege de verheerlijkingen en bravoure van de keizer die de helft van de wereld zou kunnen vernielen, maar vanwege het gelach dat hij uitlokte in de omzichtige plenaire vergadering van de Algemene Vergadering toen hij aankondigde dat “we in minder dan twee jaar tijd meer hebben bereikt dan bijna elke administratie in de geschiedenis van ons land”.het leek op een theatervoorstelling. Er was opnieuw alomtegenwoordige publiciteit voor zijn perssoon, hij die niet liever wil dan aandacht. Die irrelevante communicatie lokt de gewone burger uit om politiek te leven als een overmaat aan lawaai dat hen niet leidt, maar dient om hen te irriteren of te vermaken.
De sociale netwerken zijn echter nog steeds te weinig bewust van de manipulatie van de stilte, zoals te zien is als je de tag #MiguelDiazCanel filtert, de meest gebruikte tag in de Verenigde Staten op de dagen van het bezoek. We gebruikten KeyHole, een professionele real-time data tracker op Twitter, Instagram en Facebook:MiguelDiazCanel op https://keyhole.co/#MiguelDiazCanel op https://keyhole.co/De grootste aandacht werd besteed aan zijn presentatie op de Nelson Mandela Peace Summit, waar het leek alsof het Amerikaanse publiek hem pas ontdekte, en vervolgens kreeg hij een publiek dat hem volgde op de intense dagen in New York. De meest gedeelde en becommentarieerde berichten, volgens KeyHole, waren die van @DominioCuba in het Engels. Tweeënnegentig procent van de Amerikanen die deze berichten volgden, deed dit via een mobiel apparaat.
De les is eenvoudig; vroeger werd de publieke opinie gepubliceerd; nu is de publieke opinie een gedeelde mening. De New York Times en de Washington Post zijn de vertegenwoordiging van de macht, maar niet noodzakelijkerwijs van de mensen die op straat zijn en blijven geloven in bepaalde culturele en ethische waarden. Een klein land, maar een morele reus – zoals Fidel het zou zeggen – kan de grote mediareuzen overtreffen als het ruimte krijgt binnen netwerken, verbindingen en gemeenschappen. En dat is de uitdaging van het tot zwijgen brengen van deze wereld.
Dit artikel is gebaseerd op artikel van Rosa Miriam Elizalde