Een burgemeester wordt vanuit een rijdende auto neergeknald op een paar meter van zijn voordeur. Een parlementslid wordt op klaarlichte dag doodgeschoten voor een winkel. Een activist afgeslacht bij een aanval op zijn huis. Twee politiemensen overreden door ‘militanten’ in een gestolen bus.

Het zijn maar een paar voorbeelden van de recente golf van moorden in Venezuela. De motieven erachter blijven duister maar het wordt steeds moeilijker zich geen zorgen te maken over een golf van politiek geweld die het land in zijn greep lijkt te krijgen.

Het antwoord erop van de Venezolaanse rechterzijde, de grote media en zelfs de meeste mensenrechtengroeperingen, volgt een scenario dat erop gericht is de moorden te minimaliseren of tenminste de context erachter te verdoezelen. Zo is het recentste rapport van Human Rights Watch eigenlijk een verdoken oproep het hoog gerechtshof te bevolken met aanhangers van de rechtse meerderheid in het parlement: de MUD. Een ander rapport van hun hand versterkt de claims dat Leopoldo Lopez, de extreem rechtse aanstoker van dodelijk anti -Maduro geweld in 2014 die nu een gevangenisstraf uitzit, geen eerlijk proces zou gekregen hebben.

Een derde recent rapport was een opsomming van aanklachten tegen de ‘schendingen van de mensenrechten door de regering van Maduro’, incl. manifest onjuiste beweringen dat ‘veiligheidsdiensten geweld gebruikten tegen volledig geweldloze manifestaties’ in 2014. Ik kon toen met eigen ogen zien hoe de ‘volledig vreedzame betogers’ o.a. bestonden uit gewapende extreem rechtse bendes die molotovcocktails gooiden naar ziekenhuizen, sluipschutters inzetten tegen burgers vanop daken en hele wijken belegerden met barricades. Toen en nu nog meer wordt Venezuela steeds meer een gevaarlijke plek voor progressieven.

Alle slachtoffers waren inderdaad linkse mensen of politieagenten die rechtse demonstraties probeerden te controleren. Het laatste slachtoffer is Marco Tulio Carrillo, socialistische burgemeester van een gemeente in de staat Trujilo. Andere zijn de Haitiaans- Venezolaans activist Fritz Saint Louis, het Tupamaro parlementslid Cesar Vera en twee politieagenten uit de staat Tachira.

De moorden kaderen in e pogingen van MUD om Maduro af te zetten en de controle te verwerven over alle staatssectoren. Als dat lukt is het slechts mogelijke scenario een terugkeer vaar de repressie van vorige eeuw, toen alle linksen vogelvrij verklaard werden door de neoliberale regimes.

Het huidige extreem-recht heeft al herhaaldelijk laten zien dat het geen zin heeft om geweld af te zweren, maar integendeel niet zal aarzelen zich tegen het volk te keren in haar eigen belang. Van de couppoging tegen Chavez in 2002 tot het straatgeweld van 2014 loopt een lijn van extreem -rechts dat niet bang is de gewone Venezolanen te terroriseren.

Wanneer het alle macht kan nemen zal de MUD zich misschien wél uitspreken tegen dergelijk geweld, of net niet? De meeste leiders van MUD zijn nu erg laks als het op veroordelen van politiek geweld aankomt, als ze het sowieso al doen. Wat dan als ze de macht volledig zouden overnemen?

Venezuelanalysis