De website ‘Cubadebate’ (‘De Redactie’ van Cuba) geeft interessante feiten over dit congres.1. Het congres vindt plaats van 16 tot 19 april. Hoe zullen de zittingen verlopen?
De eerste dag is er een voltallige vergadering waarop het activiteitenverslag wordt voorgesteld. Daarna wonen de afgevaardigden de commissievergaderingen bij (16 en 17 april). Op 18 april is er terug een voltallige zitting waarop de rapporten van de commissievergaderingen worden besproken. Daarna worden de kandidaten voor het Centraal Comité voorgesteld en besproken en wordt over hen gestemd. Op de slotdag wordt het nieuwe Centraal Comité voorgesteld, evenals de leden van het Politiek Bureau en de eerste en de tweede secretaris.2. Hoeveel commissies zijn er, en wat zullen ze bespreken?
Er zijn vier commissies die respectievelijk zullen discussiëren over:- het begrip “
Cubaans socialistisch, economisch en sociaal model”;- de ontwikkelingsstrategie tegen 2030;- de uitvoering van de Krachtlijnen (goedgekeurd op het zesde congres);- de uitvoering van de doelstellingen van de Eerste Partijconferentie (2012).3. Hoeveel deelnemers zullen er zijn, en hoe worden die uitgekozen?
Er zullen 1000 door de basis verkozen afgevaardigden en 280 genodigden zijn. Die laatsten zijn zowel partijleden als mensen uit de administratie, het parlement, het middenveld, de universiteiten… die, naast hun persoonlijke erkenning, wegens hun expertise zijn uitgenodigd.4. De gemiddelde leeftijd van de afgevaardigden bedraagt 48 jaar. Wie zijn de oudste en de jongste afgevaardigden?
Met zijn 92 jaar zal José Ramón Fernandez, held van de Republiek en medeoprichter van de partij, de nestor van alle afgevaardigden zijn. Idaliena Díaz Casamayor, voorzitster van een gemeenteraad en parlementslid, zal met haar 27 lentes de jongste zijn.5. Onder de 1000 afgevaardigden zijn er 55 jonger dan 35 jaar. Is dat niet wat weinig?
Het is normaal dat men vooral heeft gekozen voor mensen met veel ervaring en die al een hele tijd partijlid zijn. Anderzijds betekent de aanwezigheid van 55 jongeren ook dat zij ondanks hun jonge leeftijd al heel wat hebben bereikt. Het is de erkenning van een nieuwe generatie die het werk van de vorige generatie zal voortzetten. Maar er zijn natuurlijk veel meer jongeren en andere militanten die men had kunnen verkiezen.6. Duizenden Cubanen betuigen hun solidariteit in buitenlandse missies. Zijn die ook vertegenwoordigd?
Ja. Er zijn veertien afgevaardigden die actief waren in Venezuela, Brazilië, Haïti, Bolivia en Ecuador.7. En hoe zit het met de vertegenwoordiging van de vrouwen, de zwarten en de halfbloeden (1)?
De vrouwen vertegenwoordigen 43 % van de afgevaardigden, en 36 % van de congresleden zijn zwart of halfbloed. Die percentages komen overeen met hun aandeel in de partij. De huidige percentages liggen ook iets hoger dan bij het vorige congres.8. Zijn alle economische en sociale sectoren voldoende vertegenwoordigd?
Het congres in zijn geheel is een afspiegeling van de maatschappij. Er is wel een belangrijk aandeel van leidinggevenden, maar er zijn arbeiders, boeren, intellectuelen, militairen… Er zijn ook afgevaardigden die in de privésector werken. (2) (1) Vóór de overwinning van de revolutie in 1959 kende Cuba een raciale indeling, waarbij de blanken de boventoon voerden als het om vertegenwoordiging en leiding ging. Zwarten en “halfbloeden” (van gemengde afkomst) werden gediscrimineerd en ook de vrouwen namen een ondergeschikte positie in. Sinds de revolutie spant de Cubaanse communistische partij zich in om het overwicht van mannelijke blanken terug te dringen en alle kleuren en geslachten verantwoordelijkheid te laten nemen. De huidige bevolking bestaat voor 65 % uit blanken, 10 % zwarten en 25 % halfbloeden. In de partij zijn die percentages respectievelijk 65 %, 16,5 % en 18,5 %. In het politiek bureau – de hoogste leiding – zetelen twee zwarten en twee halfbloeden, samen goed voor bijna 27 % van het totaal. In het Centraal Comité – het belangrijkste beslissingsorgaan tussen twee congressen – kleurt 68 % van de zitjes blank, tegen 17 % zwarten en 15 % halfbloeden. In het nationaal parlement zetelen 614 volksvertegenwoordigers, en daarvan is 37 % niet blank. De voorzitter van de assemblee, Esteban Lazo, is zwart; hij zetelt ook in het politiek bureau.(2) 13 % van de Cubaanse bevolking is actief lid van de communistische partij, wat meer is dan het partijlidmaatschap in de meeste landen. Van elke 4,5 actieve Cubanen is er één partijlid.
Cubadebate