45 jaar geleden, op 21 december 1962 kwam een einde aan de langdurige onderhandelingen over de vergoeding van de materiële schade, aangericht door de huurlingeninvasie in de Varkensbaai. De Amerikaanse regering, die zich de hele tijd in alle mogelijke bochten had gewrongen om de essentie van de onderhandelingen te ontwijken, gaf zich uiteindelijk gewonnen: ze verklaarde zich bereid de schadevergoeding van 63 miljoen dollar te betalen.
In ruil liet de Cubaanse regering 1.192 mannen van de Brigada de Asalto 2506 vrij . Cuba had ze een jaar en achttien maanden eerder tijdens militaire operaties in de maand april van 1961 gevangen genomen.
Aangezien het thema van de rechten van de mens op ons eiland een blijvende obsessie is voor Washington, is dit misschien het goede moment om deze episode eventjes van onder het stof te halen. De gebeurtenissen tonen immers duidelijk dat onze Cubaanse Revolutie respect heeft voor het leven en dat ook altijd heeft gehad. De iets meer dan duizend individuen die lang geleden in de African Patriot of andere vaartuigen koers zetten naar Cuba vanuit de Verenigde Staten, waren niet bepaald toeristen. Het waren huurlingen in dienst van een buitenlandse mogendheid. Hun verrassingsaanval op onze kusten had de bedoeling te moorden, en moorden deden ze!
De listige invasie kostte het leven aan een honderdvijftigtal van onze strijders en talrijke burgers. Vele anderen werden voor het leven verminkt en ook de materiële schade was groot.
De aanvallers werden voor het gerecht gesleept en beschuldigd van inbreuk op artikel 128 van het Wetboek van Sociale Verdediging. Ze kregen een eerlijk proces dat vier dagen duurde (29 en 30 maart en 2 en 3 april 1962) en werden veroordeeld tot vervangende hechtenis met een maximum van 30 jaar, zolang de betaling van de vastgestelde schadevergoeding uitbleef.
De drie belangrijkste aanvoerders van Brigada 2506 waren goed voor 500 miljoen dollar. 223 andere huurlingen werden veroordeeld tot 100 miljoen dollar, 584 tot 50 miljoen dollar en de 384 overblijvenden tot 25 miljoen dollar. In zijn eindbesluiten specificeerde de rechter de sociale samenstelling van de Brigade: het waren in hoofdzaak grootgrondbezitters, folteraars, huurmoordenaars, politici en lompenproletariaat.
Cuba had ze betrapt met de wapens in de hand en gevangen genomen. Ze werden met alle respect voor hun fysische en morele integriteit behandeld. De gewonden werden verzorgd en meer dan anderhalf jaar gevoed. Daarna werden ze uitgewisseld tegen geneesmiddelen, medische uitrusting en voedingsmiddelen voor kinderen.
Hoe komt het toch dat zij die de laster en leugens van het Witte Huis en de maffia van Cubaanse oorsprong in Miami napraten, zich deze humanitaire geste van de Cubaanse regering niet herinneren?
Bron: GranmaVertaling: Marina Mommerency