In Venezuela volgen de pogingen tot staatgreep tegen de linkse regeringen van Venezuela zich in steeds sneller tempo op. Gisteren 1/09/16 nog probeerde rechts chaos en geweld uit te lokken in Caracas als prélude op een staatsgreep. Anderhalf jaar geleden publiceerde De Wereld Morgen een nog steeds brandend actueel intervieuw met analist John Pilger.
Amerikaans journalist Michael Albert interviewde zijn Australische collega John Pilger over zijn visie op de redenen waarom de huidige regering in Venezuela geen genade vindt in de ogen van de Amerikaanse regering. 22 februari 2015 Michael Albert: Waarom wil de VS de Venezolaanse regering omverwerpen?
John Pilger: “
Hier zijn eenvoudige principes en dynamieken aan het werk. Washington wil de Venezolaanse regering weg omdat ze onafhankelijk is van de Amerikaanse plannen voor de regio, omdat Venezuela de grootste bekende oliereserves in de wereld heeft en zijn olie-inkomsten gebruikt om de levenskwaliteit van de gewone mens te verbeteren. Venezuela blijft een inspiratiebron voor sociale hervormingen in een continent dat vernield werd door een historisch hebzuchtige VS.””(In 1989) beschreef een Oxfam-rapport de Sandinistische revolutie in Nicaragua als “de bedreiging van een goed voorbeeld”. Dit geldt ook voor Venezuela sinds Hugo Chávez zijn eerste verkiezing won (in 1999). De ‘bedreiging’ van Venezuela is groter, niet omdat het klein en zwak zou zijn, maar omdat het rijk en invloedrijk is en ook zo wordt gezien door andere machten als China.””
De opmerkelijke verbetering van de welvaart voor miljoenen mensen in Latijns-Amerika is de kern van de vijandigheid van de VS. De VS is reeds twee eeuwen de geheime vijand van eender welke sociale vooruitgang in Latijns-Amerika. Het doet er daarbij niet toe wie er in het Witte Huis zit: Barack Obama of Teddy Roosevelt. De VS zal niet toelaten dat er landen zijn wiens regeringen en culturen de noden van hun eigen volk op de eerste plaats zetten en weigeren onder druk de Amerikaanse eisen te promoten of te ondergaan.””
Een hervormingsgezinde sociaal-democratie met een kapitalistische basis – zoals Venezuela – wordt niet aanvaard door de heersers van de wereld. Wat onaanvaardbaar is, is dus de politieke onafhankelijkheid van Venezuela, want alleen volledige gehoorzaamheid is aanvaardbaar. Dat Venezuela al zo lang ‘overleeft’ is het beste bewijs van de steun die de verkozen regering daar krijgt van de ordinaire Venezolaan.””
Toen ik er het laatst was, was dat duidelijk voor mij. De zwakke plek van Venezuela is zijn politieke ‘oppositie’, die ik eerder de “
East Caracas Mob” zou noemen [1]. Zij vertegenwoordigen de machtige belangen, die men heeft toegelaten de cruciale economische macht van het land in handen te houden. Slechts wanneer deze macht afneemt, zal Venezuela de continue dreiging van een door het buitenland gesteunde, vaak gewelddadige omverwerping van zich kunnen afschudden. Geen enkele samenleving zou hier jaar in, jaar uit mee te maken mogen hebben.”
Welke methoden heeft de VS al ingezet? Verwacht je dat ze die zullen gebruiken om de Bolivariaanse Revolutie ten val te brengen?”
Je hebt eerst en vooral de gebruikelijke hoop landverraders en spionnen. Ze komen en gaan met hun mediatheater van valse onthullingen. De belangrijkste vijand zijn echter de media. Je herinnert je wellicht die Venezolaanse admiraal, in 2002 één van de coupplegers tegen Chávez, die tijdens zijn zeer korte deelname [2] aan de macht aan het opscheppen was: ‘Ons geheim wapen was de media’.””
De Venezolaanse media, voornamelijk de televisiezenders, waren actieve deelnemers aan deze staatsgreep. Ze logen door beelden zo te selecteren dat het leek dat supporters van de regering van op een brug schoten naar een groep demonstranten (van de oppositie). Die valse beelden en krantenkoppen gingen de wereld rond. The New York Times deed daaraan mee en verwelkomde het omverwerpen van een democratische ‘anti-Amerikaanse’ regering, zoals ze doorgaans doet.””
Iets gelijkaardig gebeurde in 2014 in Caracas toen kwaadwillige rechtse bendes werden geprezen als ‘vreedzame demonstranten’ die ‘onderdrukt’ werden. Dit was zonder twijfel het begin van een door Washington gesteunde ‘kleurenrevolutie’ die openlijk gesteund werd door groepen zoals de National Endowment for Democracy [3], een gebruiksvriendelijke CIA-kloon.””
Wat gebeurde, leek ontzettend veel op de staatsgreep die Washington in 2014 succesvol had opgezet in Oekraïne. Net als in Kiev hadden ‘vreedzame demonstranten’ in Venezuela regeringsgebouwen in brand gestoken en sluipschutters ingezet en werden ze vervolgens geprezen door de westerse politici en westerse media. Het is bijna zeker dat dit een strategie is om de regering van president Maduro naar rechts op te schuiven, zodat ze vervreemd raakt van haar populaire basis.””
Deze regering afschilderen als ‘dictatoriaal’ en ‘incompetent’ is al lang een vicieus dogma van journalisten en omroepers in Venezuela en in de VS, Groot-Brittannië en Europa. Een onlangs verschenen Amerikaans ‘verhaal’ was dat een ‘Amerikaanse wetenschapper’ werd gevangengezet wegens een poging om Venezuela te helpen ‘met het maken van bommen’. De implicatie was dat Venezuela ‘nucleaire terroristen’ herbergde. Uit de feiten bleek echter dat deze misnoegde nucleaire wetenschapper helemaal geen connectie had met Venezuela.””
Dit doet ons terugdenken aan de niet-aflatende aanvallen op Chávez, telkens weer met die eigenaardige kwaadwilligheid tegenover mensen die anders denken dan de ‘enige juiste manier’ van het westen. In 2006 beschuldigde de Britse Channel 4 News de Venezolaanse president er effectief van dat hij aan het plannen was om samen met Iran kernwapens te maken, een absurde fantasie.””
De correspondent van Channel 4 in Washington, Jonathan Rugman, bespotte het beleid om armoede uit te roeien en stelde Chávez voor als een sinistere hansworst, terwijl hij Donald Rumsfeld, een oorlogscrimineel, ongehinderd toeliet hem te vergelijken met Hitler. De BBC is niet anders…””
Onderzoekers van de University of West England hebben over een periode van tien jaar de systematische partijdigheid bestudeerd van de BBC bij hun berichtgeving over Venezuela . Ze hebben 304 berichten van de BBC bekeken en stelden vast dat slechts drie hiervan verwezen naar één van de positieve beleidsmaatregelen van de regering.””
Voor de BBC bestaan de democratische initiatieven, de wetgeving inzake mensenrechten, de voedselprogramma’s, de initiatieven voor gezondheidszorg en de programma’s voor armoedebestrijding van Venezuela niet. De Misión Robinson, het grootste alfabetiseringsprogramma in de menselijke geschiedenis, kreeg amper enige vermelding.””
Deze hevige censuur door selectieve weglating sluit aan bij volstrekte verzinsels, zoals de beschuldigingen dat de Venezolaanse regering een bende drugsdealers zouden zijn. Niets hiervan is nieuw. Kijk maar naar hoe Cuba over de jaren heen onjuist werd voorgesteld en aangevallen. Reporters Without Borders heeft zojuist zijn wereldwijde ranking van 2014 van landen op basis van aanspraak op persvrijheid uitgebracht . De VS staat op de 49ste plaats, achter Malta, Niger, Burkina Faso en El Salvador.”
Waarom zou nu het perfecte moment zijn, op internationaal vlak, om te ijveren voor een staatsgreep? Indien het voornaamste probleem zou zijn dat Venezuela een voorbeeld is dat zich zou kunnen verspreiden, is de toenemende steun van de publieke opinie in Europa (voor de Venezolaanse regering) dan een extra katalysator voor de Amerikaanse reactie?”
Het is belangrijk om te beseffen dat Washington geregeerd wordt door echte extremisten, die in Washington ooit gekend waren als ‘de gekken’. Dit is al het geval van voor 9/11. Enkelen daarvan zijn echte fascisten. Het opleggen van de Amerikaanse dominantie is hun onverholen doelstelling. Zoals de gebeurtenissen in Oekraïne aantonen, zijn zij bereid om daarvoor een kernwapenoorlog met Rusland te riskeren. Deze mensen zouden de gemeenschappelijke vijand moeten zijn van ieder normaal mens.””
In Venezuela willen ze een staatsgreep, zodat een aantal van ’s werelds meest belangrijke sociale hervormingen, zoals in Ecuador en Bolivia, kunnen worden teruggedraaid. Ze hebben de hoop van de gewone mens in Honduras verpletterd [4]. De huidige samenzwering tussen de VS en Saoedi-Arabië om de prijs van olie te verlagen, is bedoeld om een nog meer spectaculaire omwenteling in Venezuela en Rusland uit te lokken.”
Wat denk je dat de beste aanpak is om deze Amerikaanse handelswijze, ook die van de Venezolaanse elite, tegenover de Bolivarianen te counteren [5]?”
De meerderheid van de Venezolaanse bevolking, en hun regering, moeten de waarheid aan de wereld vertellen over de aanvallen op hun land. Er is een beweging aan de gang over de hele wereld en veel mensen zijn aan het luisteren. Ze willen geen continue instabiliteit, geen continue armoede, geen continue oorlog, geen continue overheersing van de meerderheid door de enkele machtigen.””
Ze moeten hun voornaamste vijand identificeren. Kijk naar de internationale polls die vragen welk land de grootste bedreiging vormt voor de menselijkheid. De meerderheid van de mensheid wijst overweldigend de VS en zijn talrijke terreur- en omverwerpingscampagnes aan als de grootste bedreiging.”
Wat is volgens jou de directe verantwoordelijkheid van linkse sympathisanten buiten Venezuela, en dan voornamelijk progressieve stemmen in de VS?”
Je moet je de vraag stellen: wie zijn die zogenaamde ‘linksen’? Zijn dat de miljoenen liberaal denkende Noord-Amerikanen die door de misleidende verkiezing van Obama verleid werden en door zijn criminalisering van vrijheid van informatie en dissidentie monddood worden gemaakt? Zijn dat zij die geloven wat er hun verteld wordt door de New York Times, de Washington Post, de Guardian, de BBC?””
Dit is een belangrijke vraag. De term ‘linksen’ is nog nooit een meer betwiste en verkeerd gebruikte term geweest. Mijn gevoel is dat de mensen die in de marge van de maatschappij leven en strijden tegen de door de VS gesteunde krachten in Latijns-Amerika, de echte betekenis van het woord ‘links’ begrijpen, net zoals ze hun gemeenschappelijke vijand identificeren.””
Als we hun principes delen en een deel van hun moed overnemen, dan moeten we directe actie ondernemen in onze eigen landen. Ik zou voorstellen om te beginnen met de propagandisten in de media aan te pakken. Ja, dat is onze verantwoordelijkheid en dat is nooit dringender geweest dan nu.”
The struggle of Venezuela against ‘a common enemy’, een interview met John Pilgers door Michael Albert, werd vertaald door Bavo Vanoost. Overname kan voor niet-commerciële doeleinden. Noten[1] De oostelijke wijken van de hoofdstad Caracas worden hoofdzakelijk bewoond door welvarende upper middle class en upper class Venezolanen. Deze wijken zijn het centrum van de door Venezolaanse oligarchen gefinancierde ‘spontane’ opstanden tegen de verkozen regering.[2] De staatsgreep van 11 april 2002 tegen president Hugo Chávez hield slechts 48 uur stand.[3] Officieel is dit een Amerikaanse onafhankelijke ngo die stelt te ijveren voor de promotie van democratie in de wereld, in werkelijkheid een CIA-frontorganisatie.[4] Op 28 juni 2009 werd met steun van de VS verkozen president Manuel Zelaya, een gematigd sociaaldemocraat, van Honduras afgezet. Sindsdien is het land terug ten prooi aan de klassieke repressie die heel Latijns-Amerika al teisterde in de jaren 1970 en 1980: doodseskaders, moorden op journalisten, syndicalisten, strijders voor de mensenrechten.[5] De ‘Bolivarianen’ zijn de medestanders van de regeringen van Chávez en Maduro (genoemd naar Simon Bolívar, één van de historische leiders van de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Spaanse kolonisator).
DWM