De internationale en ook de Belgische media brachten gisteren de ondertekening van de vrede in Colombia prominent in beeld maar vergaten meestal de doorslaggevende rol van Noorwegen, Cuba, Venezuela en Chili in het delicate onderhandelingsproces te vermelden.
Nochtans was het allerminst toevallig dat precies Raúl Castro vlak links naast de ondertekenende vertegenwoordigers van FARC en regering op het podium stond. Ban Ki-moon stond rechts van hen.
Jaren en maanden heeft Havana de onderhandelende partijen onderdak geboden en alles in het werk gesteld om de onderhandelingen tot een goed einde te brengen. De Cubanen werkten daarbij nauw samen met de Noren, het Venezuela van Chavez en Maduro en met Chili.
Drie sprekers kwamen aan het woord tijdens de ondertekeningsceremonie: Santos, president van Colombia, Ban Ki-moon, secretaris-generaal van de VN, en Rodrigo Londoño alias Timotchenko, leider van de FARC-EP. Alle drie drukten ze expliciet hun dank uit aan de Cubanen voor hun onmisbare hulp aan het vredesproces. Bij Londoño klonk dat zo:“Ik dank Fidel en Raúl en het hele Cubaanse volk voor hun steun aan dit vredesproces.”
“Ik denk vandaag aan de miserabele buitenwijken van Cartagena vol mensen die vandaag niet kunnen aanwezig zijn. Ik reik hen beide handen en ik omhels hen met mijn hart. Jullie zullen ook de vruchten van vrede plukken, een vrede die pas begonnen is (…) dit vredesakkoord is een overwinning voor de Colombiaanse samenleving en de internationale gemeenschap (..) Niemand moet denken dat we ‘ongewapend’ de politiek intrekken. Wij zullen onze belofte waarmaken en we hopen dat de regering dat ook doet. (…)Wanneer we de mond vol hebben over vrede, moeten we erover waken dat ook ons hart er vol van is.
We gaan een groot nationaal akkoord nastreven opdat de wapens in de politiek nooit meer zouden spreken. Als dat lukt, heeft Colombia een reuze stap voorwaarts gezet. (…) Als dit akkoord niet naar de zin is van de rijke klasse van dit land, is het alleszins een frisse wind voor de armsten van Colombia.
Na de ondertekening van dit akkoord moet de staat elementaire aspecten van de samenleving verbeteren: gezondheid, onderwijs, openbare diensten,… en de FARC zal zich -zonder wapens- zeker aan deze plicht wijden.
De ultra rechtse ex-president en oppositieleider roept de Colombianen op om op 2 oktober, bij het referendum over het vredesakkoord , tegen te stemmen. Hij maakt daarmee duidelijk dat hij enkel de 1% vertegenwoordigt, die tegen de bestrijding van de armoede in hun land zijn en enkel voor hun belastingvrije priviléges werken.
Samen met zowat alle VN-leden verwelkomt de EU het akkoord en maakte dat symbolisch duidelijk door de FARC-EP van haar lijst van terroristische organisaties te schrappen.
Cubadebate