Op 11/4/1969 zond de Zwitserse Televisie (RTS) een interview in het Frans uit met Che, o.a. over de relaties met de VS. Che was toen minister van Industrie en was in Genève voor een VN-conferentie over handel en ontwikkeling (UNCTAD). Op 9 oktober is het de 50ste verjaardag van zijn dood. Cubanismo.be zal hier speciale aandacht aan besteden. BESTEL ONZE KERSVERSE BROCHURE: Che Guevara Presente! mail info@cubanismo.netJean Dumur: Is er volgens u iets veranderd in de houding van de VS t.a.v. Cuba?
We stemmen onze internationale politiek in elk geval niet af op wat de VS doen of denken. Natuurlijk volgen we het met veel interesse omdat het onze vijand is, vlakbij en heel sterk. Enkele dagen geleden kwam er een totaal ander discours van sommige VS-stemmen zoals senator Fulbright, maar dat werd onmiddellijk gevolgd door het zelfde deuntje van altijd, vanwege Dean Rusk en Thomas Mann. Je kunt dus niet weten of er een koerswijziging is van de VS of het eerder om geïsoleerde stemmen gaat.
JD: Heeft de blokkade gevolgen voor het leven op Cuba?
Che: Ja het zorgt voor veranderingen. Het verandert volledig het leven op Cuba . In de eerste plaats verschoven onze bronnen van import naar Europa, vooral dan de Socialistische landen. We veranderden onze consumptie volledig. Luxeartikelen verdwenen gewoon uit Cuba en er is gebrek aan vele zaken. Onze industrie had lang te maken met een gebrek aan wisselstukken en moest de productie vaak stoppen. Tegelijk verplichtte het ons tot de industrialisering van de mechanische sector.
Op dit ogenblik kunnen we vrijwel alles leveren op dat vlak met zelfgemaakte stukken. Veel van die zaken kunnen we niet kopen in de socialistische landen omdat onze hele technologie op de VS was afgesteld. Die omslag was vrij moeilijk maar we zijn er dit jaar in geslaagd. Vandaag kunnen we zeggen dat de blokkade een complete mislukking is.
JD: Bent u nu tevreden over de economische situatie van Cuba?
Che: Je kan nooit tevreden zijn. We willen veel meer, maar het voorbij jaar was het slechtste, zeker in het begin van het jaar zat de economie erg diep. Sinds dan is onze industrie gegroeid, ook de landbouw. Dat is de richting waarin we gaan: een geleidelijke volgehouden groei. Niets spectaculairs jammer genoeg maar dagelijks zie je verbetering en dat is motiverend voor het volk.
JD: Heeft Cuba de hulp van de Sovjet Unie (SU) nodig?
Che: Natuurlijk is die nodig. Ik denk dat we de steun van alle volkeren nodig hebben. Als je bedoelt: ‘onontbeerlijk’, denk ik van niet. We moeten preciseren wat we bedoelen met ‘hulp’, er bestaan misverstanden over. De VS praten over de hulp van de SU en bedoelen daarbij de handelsrelaties die we met hen een een deel van Europa hebben. Dat is geen hulp. Er zijn wel handelsovereenkomsten zo bv. over de uitvoer van onze rietsuiker en de aankoop van volledige fabrieken in de SU met lange termijnkredieten. Dat is erg belangrijk voor onze ontwikkeling. Het gaat trouwens ruimer dan de SU, ook met de andere socialistische landen.
JD: Zijn er Sovjetsoldaten in Cuba?
Che: Er zijn technische adviseurs, ja.
JD: Hebben jullie die nodig?
Che: het zijn onze leraars op enkele terreinen.
JD: Welke?
Che: Op het vlak van militaire toptechnologie. We haalden een U2 (nvdr: zeer hoog vliegend spionagevliegtuig van de VS) uit de lucht. Dat deden ons enkel de SU en China voor. Dat gaat uiteraard niet zonder ingewikkelde technologie die wij niet hebben.(…)JD: Hoe zijn de actuele relaties met de ander Latijns-Amerikaanse landen?
Che: Het zijn er weinig. We hebben slechts met vijf landen diplomatieke relaties en commerciële maar met twee of drie. Niet erg belangrijk. De VS-blokkade werd ook aan Latijns-Amerika opgelegd, met meer succes dan in andere regio’s. In de conferentie van Punta del Este in Uruguay veroordeelden de Amrikaanse landen ons en gooiden ons uit de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS). Vele lande verbraken hun diplomatiek relaties met ons. Dat is de huidige situatie.
JD: Denkt u dat er op dit ogenblik andere Latijnse landen klaar zijn voor een Castristische revolutie van het Cubaanse type?
Che: In sommige landen bestaat er strijd: Venezuela en Guatemala. Misschien zijn er nog meer landen waar er een gewapende volksstrijd is. Dat was ook bij ons het geval. We voerden twee jaar gewapende strijd zonder dat dat veel ruchtbaarheid kreeg.
JD: U had het over Venezuela en Guatemala, maar helpt Cuba de revolutionairen in die landen?
Che: Enkel morele steun. Cuba vindt hun strijd gerechtvaardigd maar niet meer dan dat.