Victoria Quiñones Rodríguez werkt in Havana op het provinciaal secretariaat van de Cubaanse vrouwenfederatie FMC, is volksvertegenwoordiger in het Cubaanse nationale parlement en lid van zijn commissie gendergelijkheid en jeugd. Van 6 tot 9 maart was ze in ons land en nam ze deel aan het feministisch forum van de GUE/NGL, de linkse fractie in het Europees Parlement.
Victoria Quiñones is geboren na de revolutie en, zoals ze zelf zegt, “een product van de revolutie”. Ze studeerde politieke wetenschappen en ging daarna aan de slag als lerares. Ze is de mama van twee kinderen.
Op haar veertiende sloot ze zich aan bij de FMC, en in 2013 werd ze voorgedragen als afgevaardigde voor het parlement. Voor de nationale vergadering kunnen middenveldorganisaties zoals de FMC immers in hun midden kandidaten verkiezen en die dan naar het parlement afvaardigen.
In het parlement is ze lid van de commissie gendergelijkheid en jeugd. Ze vertelt hoe haar commissie is opgetreden om de toegang in de toeristische gebieden tot de recreatiecentra voor jongeren te verbeteren. De toegangsprijzen waren daar immers veel te hoog voor de niet-toeristen. Er werd dan ook beslist om een deel van de opbrengst te gebruiken om de lokale jongeren ook toegang te kunnen geven.
Ze somt trots de vooruitgang van de Cubaanse vrouwen op: voor de revolutie speelde de vrouw een ondergeschikte rol en was ze zo goed als afwezig in leidende functies, hoewel de vrouw er al in 1934 kon gaan stemmen. Vandaag maken vrouwen 48% van de werknemers uit, zetelen er dertien vrouwen in de Staatsraad, zijn er acht vrouwen minister en tien provinciale voorzitters van de provinciale parlementen. 74% van de Cubanen op buitenlandse zending zijn vrouwen! En ook de voorzieningen, bijvoorbeeld op het gebied van de ondersteuning van het moederschap, zijn sindsdien fel verbeterd.”
Een revolutie zonder vrouwen is onmogelijk”, zegt ze. Maar het werk is niet af: er blijven nog veel clichés, en de gendergelijkheid is nog lang niet overal gerealiseerd. Er blijft een kloof tussen mannen en vrouwen. Het werk onder de jongeren, en vooral zij die problemen van voor de revolutie of in de jaren negentig niet hebben gekend, blijft heel belangrijk.
Internationale solidariteit, de strijd tegen de blokkade en de opbouw van het socialisme in de zo groot mogelijke eenheid van het volk blijven de uitdagingen om de erfenis van Fidel te bewaren.